Profesör olarak hayal ettiği babasının üniversitede hademe olduğunu görür..
Ve adamın, hiç hesapta yokken karşısına dikilmiş bu “sürpriz evlat” olayından hiç memnun kalmadığını anlaması da uzun sürmez..
Hayırsız babanın istemeden de olsa oğluna bir faydası dokunur ve oğlan, üniversitede "haylazlık" okuduğunu tahmin ettiğimiz "zengin çocuğu" Max'la tanışır..
Kısa sürede "kanka" haline gelen gençler, Amerika'yı alt-üst etmek üzere faaliyete geçerler..
Bu arada Jude, Max'ın, asker sevgilisini Vietnam'da kaybetmiş “dünyalar güzeli” kız kardeşi, Lucy ile de tanışmıştır.. Daha n'olsun..
Zaman yine -elbette ABD nedeniyle- dünyanın çivisinin çıktığı, altmışların sonu, yetmişlerin başı aralığıdır..
Dönemin çoğu Amerikan genci gibi, kahramanlarımızın hayatı da "rock’n roll" bazlı bir ortamda, alkol, uyuşturucu ve kızlarla -ya da oğlanlarla- yoğrularak geçmektedir..
Öte yandan, savaşa karşı protesto gösterilerine katılmak, zamane gençlerinin (Ki bazıları bu konuda diğerlerine göre daha aktiftir.) en vazgeçilmez sokak etkinliklerindendir..
Genç aşıklar Lucy ve Jude (Bu adlar sanırım Beatles severlerin dikkatinden kaçmamıştır.) aşk mahmurluğu içinde kendilerinden geçmiş ortalıkta dolanırken, zavallı Max için acı gerçek/askerlik vakti gelmiştir..
"Sam Amca" şimdi parmağını ona doğru sallayarak "I want you!." şarkısını söylemektedir..
Yönetmen Julie Taymor bu filminde, Lucy ve Jude (Thirteen filminden aşina olduğumuz şahane güzel Evan Rachel Wood ve “beatle” Paul Mc Cartney klonu Jim Sturgess.) aşkını ve diğer "ikincil" aşkları Beatles şarkılarıyla anlatıyor..
Across The Universe, sadece bu aşkları değil, zamanın -günümüzden hiç de farklı olmayan- karmakarışık ortamını, ırkçılığı, savaşı, savaş karşıtlığını ve genel anlamda dünya düzenini de irdeliyor..
Yalnız bunu yaparken, -benzeştiği çok açık olan- Hair kadar radikal bir dil kullanmamakta..
Ancak, senaryonun olaylara, özellikle öğrenci olaylarına olan “tarafsız” bakışı, bana nispeten daha etkileyici ve inandırıcı geldi.. Ya da -maalesef- ben iyice yaşlandım..
Beatles'e ait 33 şarkı, özgün hallerine yakın bir yorumla ve çok başarılı bir şekilde yeniden çalınıp, söylenmiş..
Pratik olarak bu pek mümkün değil belki ama -teorik olarak- Beatles'ı hiç duymamış biri için fark etmesi imkansız bir durum var ortada: Topluluğun, farklı zamanlarda ve birbirinden bağımsız bestelenmiş parçalarını, onlarca yıl sonra, bir senaryo akışı içinde çok başarıyla bir araya getirebilmekten bahsediyorum..
Bu filmi Hair ya da diğer rock-opera filmlerinden ayıran en bariz özellik veya handikap buydu kuşkusuz..
Sevgiliyi bulmak, ayrılmak ve tekrar kavuşmak gibi bilinen bir aşk hikayesi şablonuna sahip film, bu mevzuyu -öte yandan- pek az görülmüş, tarifi güç bir görsellikle anlatıyor..
Filmin iki saati aşan süresi boyunca, birbiri ardına kulağımızın pasını alan muhteşem Beatles şarkılarıyla zaten mest olmuşken, mükemmel oyuncu performanslarıyla süslü büyüleyici görüntüler, gözümüze ve gönlümüze bayram ettiriyor..
Şöyle de söylenebilir: Bazı filmleri layıkıyla anlatabilmek zordur, illaki görmek gerekir; işte bu da onlardan biri..
Bilmem şimdiye dek ne kadar becerebildim ama -izninizle- bu filmi övmeyi, elimden geldiğince abartmak istiyorum..
Adını, müziğini ve her şeyini Beatles'dan almış olmakla birlikte, topluluğu ve çağını -adeta- yeniden yaratmış görkemli bir yapıt Across The Universe!
Sanki önceden ısmarlanmış bir projeye uygun şarkılar özel olarak yazılmışçasına kotarılmış bu film, tam anlamıyla Beatles'a bir saygı duruşu..
Bencileyin bir müzikseverseniz, üstüne bir de rock severseniz, hele Beatles'ı bir zamanlar dinlemiş, beğenmiş fakat aradan geçen uzun yıllar sonucunda bu durumunuzda bir zayıflık oluşmuşsa, film sona erdiğinde, inanın, hacdan memleketine yeni dönmüş bir Müslüman gibi imanı tazelenmiş olarak sinemadan ayrılacaksınız..
Çok mu abarttım?.
Hiç de değil..
4,5 /5