30.7.08

Hayatın Acımasızlığı En Geç Okulda Görülür



Hepimiz az ya da çok okul sıralarından geçtik..

Hayatımızın mühim bir bölümünü, kâh kanayan kalp ya da kopya çiziktirmeleriyle süslü bu tahta sıralarda dirsek çürüterek, kâh koridorlarında haylazlık yaparak harcadığımız sınıflarımızda çeşit çeşit öğrenciler de gördük..

Bunlardan kimisi, oturduğu sıradan koca bir çivi çıkmış da bi tarafına batıyormuşçasına yerinde duramayan, her şeye burnunu sokup, herkese yetişen 'fırlama' tiplerdi; kimisi de bunların tam tersi, teneffüslerde dahi -kerhen- yerinden kıpırdayan, bunun dışında sadece sessizce sırasında oturup dersi ya da kendini dinleyen tiplerdi..
Bir de -bencileyin- bu ikisinin ortalamasına tekabül eden 'sıradan' çoğunluk..

Azınlık olmalarına karşın, zıtlığın ve marjinalliğin kendine has etkisiyle hiç sahneden inmeyen bu uçtaki tipler, dışa dönük zıpırların önlenemez kafaya alma, aşağılayarak kendini yüceltme dürtüleriyle (Elbette diğeri hiç istemediği halde.) hep birbirlerini çekerlerdi..

Sırf herkes gibi hareket etmedikleri, genelden farklı oldukları için layık görüldükleri bu saldırılara tepki vermekte oldukça zorlanan, can havliyle verdikleri tepkileri –ayrıca- alay konusu olan, o sessiz ve sakin çocuklar için okul hayatı, gerçekten katlanması pek zor bir karabasan gibidir..


Peki bu hayasızca saldırılara karşılık 'sıradan çoğunluk' ne yapar?.
Büyük bir kısmı hemen güçlünün yanında saf tutar, biraz zorlama da olsa zıpırlaşma emareleri gösterir..
Bunun yanlış bir davranış olduğunun idrakine varan az sayıda eleman da, her an 'zalimin yeni hedefi olmak' ihtimaline karşı, suratına yerleştirdiği hafiften bir sırıtmayla eğlenceye uzaktan katılır..

Benim için mazide kalmış okul hayatına yönelik bu -acı ama gerçek- tespitler de nereden çıktı derseniz, elbette yine bir film adı veririm size: Ben X.. 


Anlayacağınız- son zamanlarda adet edindiğim, yeni gördüğüm filmlerin çağrıştırdıkları üzerine bir şeyler karalama alışkanlığım -üstünüze afiyet- hâlâ devam ediyor..

Belçika mamulü film, yukarıda değindiğim evrensel gerçeğin kurbanı bir gençten bahsediyor ki zavallı kahramanımız -üstüne üstlük- otizmin prangasıyla da engellenmiştir..

Ben X, herkesin, başta, okul içinde fırlamalığın gereğini yapanlar olmak üzere, tüm çocukların görmesi gereken ‘ibretlik’ bir film..