Karanlık, yokluğun, yok olmanın simgesidir ya da hiçliğin ta kendisi..
Geçici karanlık, geçici bir yokluğu bize hissettirir..
Sinemada, ışıklar tamamen söndüğünde artık hiçbir şey yoktur; projektörün çalışmasıyla, aslında hep orada -film üzerinde- olan dünya, perdede yeniden kurulur; salondaki dünya ise, ışıklar tamamen orayı aydınlattığında..
Sürekli karanlık, önce geçici yokluğu hissettirecektir insana; sonra da, sonsuz karanlık içinde gittikçe büyüyen, boğan umutsuzluğu..