Clement Mathieu (Gérard Jugnot), erkek öğrencilerin eğitim gördüğü bir yatılı okula öğretmen olarak gelir..
Yoksulluğun daha da asileştirip 'yaramaz' olmaya zorladığı, hepsi -haliyle- birbirinden farklı kişilikte olan bu çocuklar, Clement'i gelir gelmez şaşırtıp, ne yapacağını bilemez hale getirmiştir..
Daha sonra, onlara en iyi bildiği şeyi, yani müziği öğretmeye karar verdiğinde bir şeylerin de değiştiğinin farkına varır.. Clement’in kurduğu koro, kendisinin de, çocukların da küçük dünyalarında ve hayata bakışlarında değişiklikler yaratacaktır..
Fransız yönetmen Christophe Barratier’in yönetmenliğini yaptığı 2004 yılı yapımı bu dramın, leziz şarkılardan oluşmuş müziğini de anmadan geçmeyelim..
Yoksulluğun ve yoksunluğun acımasızlaştırdığı, oysa yine aynı şartların masumlaştırdığı çocukların barındığı bir okul..
Bu okulun 'haylaz' çocuklarını, tek silahı, dayak ve hapisle yola getirmeye çalışan 'reaksiyoner' bir müdür..
Ve çocukları bu gaddar müdürün elinden -belki de kahredici yoksul yaşamdan- müzik ve sevgiyle kurtarmaya niyetli yeni öğretmenimiz..
Bir de ne yazık ki gerçekler var tabii..
Yani, sevginin, barışın ve diğerkamlığın ışığı, gaddarlığın, şiddetin ve bencilliğin acımasız karanlığını ne kadar aydınlatabilir ki..
İşte bu acı gerçek, tonton öğretmenimizi hem 'kutsal' işinde, hem de 'masum' aşkında öyle kötü yaralıyor ki yürek dayanmaz..
Ayrıca, Koro / Les Choristes'de konumuzdan bağımsız olarak bir şey dikkatimi çekti ki o da yoksulluğun insanları birbirlerine benzetmesi idi..
Savaş sonrası Fransa'sında yoksulluktan bunalmış, ufalmış umutsuz insanlar, ülkemizde eskiden ya da bugün yaşayan aynı dertten muzdarip insanlarımızla -her yönleriyle- o kadar benzeşiyorlar ki; bunu demek istemiştim -çok afedersiniz..
Yönetmen: Christophe Barratier
Senaryo: Georges Chaperot, René Wheeler
Oyuncular: Gérard Jugnot, François Berléand, Jean-Baptiste Maunier
Yapım: 2004, Fransa / İsviçre / Almanya, 97'
8 /10