1.7.13

Only God Forgives / Sadece Tanrı Affeder


Senenin en merakla beklenen filmlerinden "Only God Forgives / Sadece Tanrı Affeder", 2012’nin olay yaratan filmi “Drive”ın yönetmeni Nicolas Winding Refn ve başrol oyuncusu Ryan Gosling’i tekrar bir araya getiriyor.

Bir cinayet işlediği için Bangkok’a kaçan Julian, on senedir sürgünde yaşamaktadır.
Yeraltı dünyası tarafından saygı gösterilen bir suçlu olan Julian, kardeşiyle birlikte uyuşturucu ticareti yapmak için paravan olarak kullandıkları bir boks kulübünün işletmeciliğini yapar.
Bir gün Julian’ın kardeşi, bir kadını öldürmesinin ardından, belalı kişilerce vahşice öldürülür.
Bunun üzerine sert mizaçlı bir patroniçe olan anneleri Crystal ilk uçakla oraya gelerek Julian’dan kardeşinin katillerini bulup intikamını almasını ve cehennemi ayağa kaldırmasını isteyecektir.
Ancak karşılarında şeytanın ta kendisi vardır.

Yönetmen: Nicolas Winding Refn
Oyuncular: Ryan Gosling, Kristin Scott Thomas,
Vithaya Pansringarm
Senaryo: Nicolas Winding Refn
Görüntü Yönetmeni: Larry Smith
Kurgu: Matthew Newman
Müzik: Cliff Martinez
Yapımcı: Lene Børglum, Sidonie Dumas, Vincent
Maraval
Yapım Yılı: 2013
Ülke: Fransa, Tayland, ABD, İsveç
Süre: 90 dk
Dağıtım: M3 Film
İthalat: Calinos Films





YÖNETMENİN NOTU

Orijinal fikir, Tanrı’ya karşı dövüşmek isteyen bir adamın filmini yapmaktı. Bu tabii ki oldukça zor bir iş ama filmi yazarken, hayatım açısından varoluşla ilgili bazı şeyleri sorguladığım bir dönemden geçiyordum.
İkinci bebeğimizi bekliyorduk ve zor bir hamilelikti.
Nedenini bilmeden Tanrı’ya karşı dövüşmek isteyen bir karaktere sahip olma fikri, bana çok cazip geldi.

Bu bağlamda, kendisinin Tanrı olduğuna inanan bir karakter (Chang) ekleyerek (apaçık bir antagonist) senaryoyu detaylandırdım.

Başkahraman ise, kendisine inanacak din arayan bir gangster (Julian) oldu.
Bu tabii ki kendi içinde de çok varoluşsal bir durum, zira inanç, daha yüksek bir cevap ihtiyacını temel alır, fakat çoğunlukla soru nedir bilmeyiz.
Cevap ortaya çıktığında, soruyu bulmak için hayatımızı geriye doğru taramamız gerekir. Bu açıdan film, bir ‘cevap’ olarak tasarlandı ve soru ise finalde açığa çıkıyor.

Geriye dönüp baktığımda, Chang ile Valhalla Rising’deki Tek Göz ve Drive’daki Sürücü arasında benzerlikler görüyorum.
Hepsi kökünü masalsı bir mitolojiden alıyor ve günlük hayatta yaşamakla ilgili bazı zorluklarla karşılaşıyor. Farklı zamanlarda yaşamalarına ve farklı aktörler tarafından canlandırılmalarına rağmen, teknik olarak sabırlı ve sakin
davranışlarında, sessizliklerinde ve fetişist portrelerinde benzerlikler var. Valhalla Rising’deki Tek Göz esrarengiz bir karakter; geçmişini bilmiyoruz ama adıyla tanımlanmış. Drive’daki Sürücü, işleviyle tanımlanmış.
Sadece Tanrı Affeder’de ise Chang öncelikle gizemli davranışlarıyla
tanımlanıyor. Öyle ki, bedenden ayrılmış bir karaktere, bilinmez bir ‘o’ya dönüşüyor ve adıyla değil, sadece görüntüsüyle tanımlanıyor.

Sadece Tanrı Affeder bir bakıma şu ana dek yaptığım tüm filmlerin toplamı gibi. Sanırım etrafımdaki her şeyi değiştirmem ve ardından neyin geleceğini görmem için, tüm enerjimle yaratıcı bir çatışmaya doğru yol almamı sağladı.

Hep söylediğim gibi, kadınlar hakkında film yapmak üzere yola çıkıyorum ama en nihayetinde ortaya çıkardığım ürün, şiddete eğilimli erkeklerin hikayesini anlatan filmler oluyor.
Her şeyin çatıştığı bir ortamda, bu durum benim için bazı şeylerin tersyüz olmasını sağlayabiliyor. Bu çatışma heyecan verici çünkü etrafımdaki her şey belirsizleşiyor ve unutmamalıyız ki, yaratıcılığın ‘beğeni sahibi olmak’tan
sonraki ikinci düşmanı, ‘emniyette olmak’tır.