7.7.13

Only God Forgives :: İntikam Üzerine Ekspresyonist Bir Tablo


Tayland'ın -ve bir takım karanlık işlerin- başkenti Bangkok'dayız..

'Psikopat' duruşuna rağmen, yakışıklı bir genç adam olduğunu pek gizleyemeyen Julian (Ryan Gosling), uzunca bir süredir ağbisi Billy ile burada yaşamakta, paravan niyetine işlettikleri bir Thai boks kulübünde takılırken, uyuşturucu ticaretiyle de yollarını bulmaktadır..

Annelerini tanıdığımızda psikopat özelliğinden daha bi emin olacağımız bu ailenin belki de en azılısı olan ağbi Billy, on altı yaşındaki bir 'yerli' fahişeyi öldürdüğünde, film daha yeni başlamıştır; öte yandan, bir şeylerin sonuna da epey yaklaşılmış gibidir..

Emniyetin bu cinayet üzerine görevlendirdiği, 'İntikam Meleği' lâkaplı 'emekli ve gizemli' polis şefi Chang (Vithaya Pansringarm)'ın devreye girmesiyle yakalanan Billy, ölen kızın babasının insafına terk edilir..


Kızını ya da 'Ekmek teknesi'ni yitirmiş babanın intikamı çok feci olur..
Düzeni sağlamak uğruna her olasılığı kollayan Chang'in, daha sonra da babanın sağ elini kesmesi, geride kalan kızlarını da kötü yola düşürmemesi için ona yönelik son bir uyarıdır..

Bu arada, suç örgütünün lideri konumunda olduğunu anladığımız seksi ve asabi anne Crystal (Kristin Scott Thomas), büyük oğlunun cenazesini için Bangkok'a gelmiştir..


Crystal'in asıl derdinin, oğlunun intikamını almak olduğu çok açıktır..
Ancak bu iş için, küçük oğluna güvendiği söylenemez..
Öç ateşiyle yanan Kadın, başka yollar denediği sırada, annesinin ortaya çıkmasıyla, içinde saklı 'Oedipus Kompleksi'nin depreştiği açıkça fark edilen oğlu Julian için intikam, artık bir saplantıya dönüşmüş gibidir..


Danimarkalı senarist-yönetmen Nicolas Winding Refn -Drive (2011) sonrası- 'kankası' Ryan Gosling'le giriştiği bu son projesinde yine, bir nevi estetikleştirilmiş 'sınırsız' şiddetle sarıp sarmalanmış gövdeleri kanla götürürken, başarılı olan ya da olamayan bir seri intikam girişiminin de destanını yazıyor..

Bunu yaparken de, tekinsiz bir atmosfer içinde, az diyaloglu, yoğun duygulu, depresif bir hüznün hakimiyetindeki mevcut üslubunu, şiddeti daha da sertleştirerek, daha simgesel ve stilize bir anlayışla geliştiriyor..


Filme olan tek itirazım, fazlasıyla 'yapay' bir dünyada debelenen, fazlasıyla stereotip özellikli karakterlerin, herhangi bir özdeşleşmeye imkân tanımamasıydı..
Özdeşleşme, elbette bir filmin olmazsa olmazı değildir..
Ancak, bu duyguyu yaşamamanın, 'benzeri' filmler açısından bir eksiklik hissi yarattığını da düşünüyorum..
Hâl böyleyken, Chang'dan yediği şahane güzellikteki dayakla, suratına bakılmayacak kadar çirkinleşen Julian'ı seyrederken, içimin yağlarının eridiğini inkâr edecek değilim..


Tabii bu duruma özdeşleşmek mi dersiniz -yoksa- fazlasıyla yakışıklı bu oğlanı kıskanmak mı?. Orasını artık siz bilirsiniz..

Hemen her karakterin 'normal dışı' veya abartılı tavırlarına uygun olarak, gerçekle fantezinin sık sık yer değiştirmesi ve aynı sahneyi -kısa aralıklarla- farklı ortamlara taşıyan 'tuhaf' kurgusuyla filmin, Julian'ın beyin kıvrımlarında 'simüle' ederek oluşturduğu 'hakikat'i, seyirciye -yeniden- sunduğunu düşünüyorum..


Ya da Julian'ın, 'tanrısal / şeytani' Chang'la ete kemiğe bürünen, aşırı kaotik bilinçaltında yarattığı bir kâbustan ibarettir olup biten hemen her şey..

Daha çok kırmızının ağırlıkta olduğu, neon ışıltılı parlak renklerle vurgulanan ışık kullanımıyla oluşturulan görüntüler ile buna tam bir uyum sağlayarak, perdeden adeta taşan 'dışa vurum' özellikli ses ve müzik tasarımı -son tahlilde- daha çok semboller üzerinden yürüyen ve de şahesere yaklaşan bir 'ekspresyonist' yapıt ortaya koyuyor..




Only God Forgives / Sadece Tanrı Affeder

Senarist - Yönetmen: Nicolas Winding Refn
Oyuncular: Ryan Gosling, Kristin Scott Thomas, Vithaya Pansringarm
Yapım: 2013, Fransa, Tayland, ABD, İsveç, 90'

  4 / 5


1 yorum:

  1. Adsız7.7.13

    Bu aralar soluksuz Fringe'i bitirmeye uğraşan ben için oldukça uygun bir filme benziyor!!!

    YanıtlaSil