Fransa Maarif Vekaleti'nin cari uygulaması neticesinde, hemen hemen her yıl memleketin başka bir yerine tayini çıkan hanım kızımızın yeni görev yeri -küçük olduğu için mecburen şirin de olan- bir taşra vilayetidir..
Nispeten genç bir öğretmen olan Mademoiselle Chambon (Sandrine Kiberlain), okula oğlunu almaya gelen, 'evli ve çocuklu' inşaat ustası Jean (Vincent Lindon) ile karşılaştığında, kalp nahiyesinde inceden bir 'elektriklenme' hasıl olur..
Tüm 'yetişme' farklarına karşın, her haliyle oldukça sessiz ve saygılı bir adam izlenimi vererek, bir bakıma kendisini andıran bu orta yaşlı ama hafiften de karizma sahibi (Adeta ben!) Jean'a tutulan 'çilli' kızımızı, bu adamla birlikte -bütün olumsuz şartlara rağmen- nasıl bir gelecek beklemektedir?.
Eric Holder'ın romanından yararlanarak senaryosunu da yazan Stéphane Brizé'nin yönettiği Mademoiselle Chambon, bakışlarla, susuşlarla, duruşlarla büyüyen mükemmel ötesi oyunculuklara haiz, şahane bir 'minimalist sinema' örneği..
Ben bu filmde, evlilik kurumu denen şeyin tamamen 'doğa dışı' olduğunu, insanın insanca yaşamasına her durumda engel çıkararak, onu zincire vurduğunu gördüm..
Ben bu filmde, yasak ve imkansız kılınan bir aşkın kıskacında kalakalmış evli erkeğin 'zavallı' durumuna rıza gösterilse dahi; aynı ilişkinin diğer partneri olarak, bekar bir kadına da aynı yasak ve aynı imkansızlığı, aynı şiddette hissettirilmesinin, ne büyük haksızlık olduğunu da gördüm..
Ben bu filmde, kimselerin günahı olmadığı halde, herkesin günahkar olduğunu gördüm..
Ben bu filmde, her türlü sınıf farkını ortadan kaldırabilen, art niyetsiz, hakiki aşkı gördüm..
Mademoiselle Chambon, sorgusuz, sualsiz, hazırlıksız yakalanılan masum bir aşkın kollarında sessizce göz yaşı döken, hüzünlü, küçük insanların filmi..
Bir minik başyapıt!.
9 /10
(İş bu yazı Tersninja.com'da yayınlanmıştır)