16.4.10

V.O.S. :: İki Erkek İki Dişi Hem Gerçek Hem de Bi Şi


Birbirleriyle ciddi bir beraberlik yaşayan, ancak çocuk da düşünmeyen bir çift ve birbirleriyle sevgili olmayıp 'sadece arkadaş' olan, ancak -kendi istekleri sonucu- ortak çocuklarının doğmasını bekleyen bir başka çift..

Evet, kulağa biraz karışık gibi gelen ilişki sahibi bu dörtlünün, işleri karıştırıp tuhaflaştıran çiftinin -tabii ki- çocuk bekleyen 'sadece arkadaşlar' olduğu açık..

Öte yandan.. Birliktelik yaşayan 'normal' çiftin aralarının açılmasıyla, diğer 'çocuk bekleyen' ikiliden buraya gönderilen bazı 'pozitif elektrik' sinyalleri sonucunda işlerin daha da karışması mümkün tabii..

Aslında 'karışık' deyu nitelendirerek, olayları haddinden fazla abarttığımın farkındayım..
Hikayenin bizzat kendisinde o kadar da içinden çıkılmayacak bir durum yok ortada belki ama, nadir görülen 'karmaşık' bir film tekniğine haiz bu yapımın, kendi kendisini karıştırdığı da rahatlıkla iddia edilebilir..



Elimden geldiğince açayım: Clara (Ágata Roca), Vicky (Vicenta Ndongo), Ander (Andrés Herrera), Manu (Paul Berrondo) dörtlüsünden oluşan bir kadroya sahip V.O.S., yönetmen ve senarist Cesc Gay'in önderliğinde, gerçek, kurgu ve de her ikisinin karışımından oluşan bir 'plato' ortamında, biraz da tiyatrovari olarak gerçekleşiyor..

Benzerini çok gördüğümüz 'film içinde film' trüğünün ötesine geçen V.O.S., zaman zaman kadrajdan çıkan bir kamerayla aynı filmin platosunu da göstererek 'yabancılaştırma efekti'nin zirvesinde dolaşırken; bazı bölümlerde ise, kendi platosunu bile reddeden şaşırtıcı sahneler ortaya koyarak, gerçeküstü bir anlayışa dahi kaydığı görülüyor..

Anlaşılacağı üzre, hiç de alışıldık olmayan, gerçek ile 'film icabı' arasında gidip gelirken, seyircisinin hem algısını, hem de sabrını zorlayan bu filme en başından -hele gevezelik ötesi İspanyolca ve Katalanca diyaloglara katlanarak- dahil olabilmek oldukça zor..
Lakin, ilerleyen süreçte filmin aritmetiğini yakalayarak uyum sağlamak, bu 'deneysel' çalışmadan zevk almayı kolaylaştırabilir..




Kahramanlarının film anlatma oyunlarında da yaptıkları gibi eski meşhur filmlere sürekli göndermelerde bulunan V.O.S.'taki, en azından, zor olduğu kadar da cesaret isteyen böylesi bir tür denemesine saygı duyduğumu söyleyebilirim..
Öte yandan, 'Bu kapsamdaki bir hikayeyi anlatırken, bunca kafa karıştırıcı numaralara ne gerek vardı?' sorusunu soracaklara da hak vermek zorundayım..

5   /10


(İş bu yazı Tersninja.com'da yayınlanmıştır)