La Chance de Ma Vie :: Sevgili Bela Paratonerim

Julien Monnier (François-Xavier Demaison), sürekli kavga eden anne ve babasının aralarındaki problemi çocukken çözmeye çalışarak ilk 'stajını' yapmış; daha sonra da ilişki danışmanlığı hususunda başarılı bir kariyer yaparak ünlü olmuş bir adamdır..

Evlilik danışmanlığı da denilebilecek bir mesleğin erbabı olan Julien'in bürosuna 'son çare olarak' gelen evlilikleri çatırdayan çiftlerin -birkaç seans sonra- sıkı fıkı ve mutlu bir vaziyette ayrılmaları kesin gibidir..

Kendine has usullerle ilişkileri yeniden rayına oturtan bu adamın kendi özel hayatına ve ilişkilerine ise tam bir 'hastanelik' manzara hâkimdir..

Söküğünü dikemeyen terzinin ta kendisi olan elemanın ilişkilerini yürütememe nedeni, yine ondan kaynaklanmaktadır..

Bir nevi bela ve uğursuzluk paratoneri denebilecek bu adamın zararı -öncelikle- ilişki kurduğu kadınlara dokunmaktadır..

Öyle ki onunla beraber olma talihsizliğine uğrayan kadınların hemen hepsinin başına gelenler, pişmiş tavuğun bile başına gelmemiştir..

Bu belayı en hafif atlatan kadınlar olarak, trafik kazası sonucu hastanelik olanları gösterebiliriz.. Fakat, mangal ateşi üzerine oturarak 'yarı kebap' hâlini almış zavallılar bile mevcuttur..

Bütün bu olanlardan sonra, kız milletinin başını daha fazla yakmamak için kendisini yeni ilişkilerden hep uzak tutan Julien'in karşısına bir gün öylesine güzel bir âfet çıkar ki gözü hiçbir şey görmez olur ve kendini ve de aşkını yeniden kaderin akışına bırakır..

Ne yazık ki, güzeller güzeli Johanna (Virginie Efira) da bu uğursuz oğlanın ezeli ve ebedi lanetinin etkisi altına girmekte gecikmez..

Julien'i çok seven kız, başına gelen belalara epeyi bir süre dayanacaktır..

Amma iş, kariyerinin mahvolmasına kadar vardığında, ayrılma vakti de artık gelmiş gibidir..

Hoşgörüye Fazlasıyla İhtiyacı Var

Fransa ve Belçika ortak yapımı bir romantik komedi olan La Chance de Ma Vie'nin kahramanlarının -tipleri açısından aksi düşünülse de- oyunculuklarıyla sağladıkları uyum, filme gayet sempatik bir hava veriyor..

'Romantik komedide, kız ve erkek tarafı kesinlikle güzel ve de yakışıklı olmalı' klişesine yakayı kaptırmış bir seyirci olarak, Virginie Efira'ya laf edersem taş olayım..

Lakin, 'tipsiz' dış görünüşüyle ilk başta oldukça itici gelen François-Xavier Demaison'un, daha sonra oyun gücü ve sempatisiyle beni etkilemesine ise şapka çıkarıyorum..

İyi oyunculuklara eklenen, kaliteli ve hoş esprilerle güçlendirilmiş filmin, oldukça 'değişik' hatta fantastik denilebilecek kadar abartılı konusunu tolere edebilmek, ondan zevk alabilmenin birincil şartı diyebilirim.. Aksi durumda, filmden anında soğumak mümkün..

Öte yandan, biraz da türünün komedi yanının etkisiyle, 'lânet' olayının abartısını tam da anlayışla karşılamışken; hikâyeyi 'optimist' finale taşımak için uydurulan fikir öylesine 'safdillik' içeriyor ki filmin mevcut 'vasat üstü' değeri de -son tahlilde- dibe vuruyor maalesef..