Canavarlar Sofrası :: Yiyin Efendiler Yiyin!

Evli bir çift, kendileri gibi olan arkadaşlarını akşam yemeğine, evlerine davet etmiştir..

Konuklar gelir, adeta zoraki bir sohbet başlar, yemekler yenilir, içkiler içilir, hatta sırayla banyoya girilerek kusulur ve ilk bakışta ‘normal’ gibi görünen ortamın ve dünyanın -pek de normal olmayan- gerçek yüzü yavaş yavaş ortaya çıkmaya başlar..

Tamamen üst kattaki bir evin içinde dolaşan kamera, bir-iki kez cama yaklaşır, 'aşağıda' sokakta olan bitenleri kısa bir süre gösterdikten sonra da yeniden eve ve dört kişinin arasına döner..

Distopik hikâyesi belirsiz bir yerde ve zamanda geçen, Türk oyuncuların İngilizce oynadığı bir yapım olarak zaten ‘yerli film’ tadına tamamen uzak duran bu ‘karanlık’ yapımın, oldukça cesur içeriği ve tekniğiyle Türk Sineması’nda bir ilki gerçekleştirdiği söylenebilir..

Bir canavarın ya da kötünün değil de, 'bizim gibi' bir insanın içinde barındırdığı potansiyel şiddeti göstermesi açısından özellikle dikkat çekici olan film, modern insanın, dürtülerine ve güdülerine yönelik hareketlerinde, ‘hayvani’ olana en çok yaklaştığı bir döneme kamerasını çevirmiş olmalı..

Finale doğru yaklaşırken- olayların gidişiyle vadettiği o ‘çarpıcı’ sonu gerçekleştirmeyen film, insanda bariz bir tatminsizlik hissi bırakmıyor da değil hani..

Canavarlar Sofrası

Yönetmen: Ramin Matin

Senaryo: Kamdine Khosrowkhavar

Tür: Komedi, dram

Oyuncular: Gizem Erdem, İbrahim Selim, Pınar Töre

Yapım: Türkiye, 2011, 85'

3.5 / 5