Zombili, hortlaklı 'korku'yu hobi
edinmiş, kalın kaşlı, fırça saçlı, kepçe
kulaklı, on yaşlarında 'sessiz' bir çocuk olan Norman'ın,
odası, çantası ve kendine ait bütün eşyaları bir
takım korkunç ögelerle süslüdür..
Ancak bu tuhaf çocuğun asıl
özelliği -rahmetli ninesi de dahil- öldükten sonra
-çeşitli nedenlerle- yaşadıkları yerleri bırakamayan
ruhlardan oluşan hayaletleri görmesi ve onlarla konuşarak
iletişime geçebilmesidir..
Dışardan bakanların gözünde,
'Kimselerin göremediği şeylerle konuşan çocuk' imajı
oluşturan bu yeteneği, aile fertlerinin yanı sıra, mahalleli ve
okul arkadaşlarının da tepkisine neden olmaktadır..
Oysa unutulmamalı ki, üç
yüz yıl önce yaşanan bir olay nedeniyle cadı lanetine
uğramış kasabayı koruyacak olan da, zombilerin ortaya çıkmasıyla
rahatı kaçan kasabalının yardımına koşacak kişi de
Norman'dır..
Çok iyi bir animasyon olan Coraline (2009)'ı da çekmiş Laika şirketinin yeni ürünü olan ParaNorman, zanaat yönünden bakıldığında, stop-motion tekniğinin mükemmel bir örneği olarak yine göz alıcı..
Ancak, hem senaryosu, hem de filmin
akışını bariz bir şekilde aksatan yönetimi hakkında aynı
övgüyü yapmak mümkün değil..
Aynı şirketin ürünü olmalarına karşın, Coraline'le aralarındaki bu kalite farkını, o filmin senarist yönetmeni Henry Selick'in ustalığına bağlamak zorundayız..
Beklenenin aksine korkutmayan
atmosferi, güldürmeyen sıradan esprileriyle, biraz zor
ilerleyen film, kasabanın uğradığı lanetin nedeni olan,
olağanüstü yeteneklerinden korkan halkın -cadı
suçlamasıyla- öldürdüğü küçük
kızın hayaletinin ortaya çıkışıyla birlikte adeta
değişime uğruyor..
Gayet etkileyici bu bölümle finale doğru ilerleyen film, kendi ritmini buluyorsa da, bir hayli de geç kalmış oluyor..
Gayet etkileyici bu bölümle finale doğru ilerleyen film, kendi ritmini buluyorsa da, bir hayli de geç kalmış oluyor..
Yönetmen: Chris Butler, Sam Fell
Senaryo: Chris Butler
Tür: Animasyon, macera, komedi
Yapım: ABD,2012, 92'
3 / 5
3 / 5