Yönetmen Savi Gabizon:
“Annemle babam Türkiye’de, İstanbul’da doğdular; yapımcım da İstanbul’da yaşadı. Bu yüzden bu film, Türk filmi sayılabilir. Benim için çok özel bir gösterim. (...) Hüzünlü şeyleri konu alan bir komedi bu. Filmde babanın öğretmene duyduğu çekimi göstermek istedim, bunu da rüya sahnesi yoluyla babanın içindeki suçluluk duygusundan kaynaklanan çelişkiyi göstererek yaptım. Birçok izleyici babanın öğretmenle olan ilişkisinin süreceğini tahmin etti, fakat ben bunu bir yerde bırakmak istedim. Çünkü film, baba olmak hakkında bir film, aşk filmi değil; o yüzden bir yerde kestim.”
Filmin yapımcısı Avraham Pirchi:
“Bu filme başladığımızda aklıma ilk takılan şey neden böyle sevimsiz bir çocuk yaratıldı düşüncesiydi. Çocuğun birçok kötü huyu var sonuçta. Fakat bu film nasıl anne-baba olunur, onun hakkında bir film. Anne-babalık başkalarına iyi görünen bir çocuk büyütmek demek değil.”